καραμπινα μπαικαλ 155

Στο κερκυραϊκό Πάσχα έχουν την τιμητική τους οι λιτανείες, οι λατρευτικές τελετές και οι ποικίλες εκδηλώσεις, που διεκπεραιώνονται με τη συμμετοχή των φιλαρμονικών και των χορωδιακών συνόλων, συνθέτοντας ένα μοναδικό σύνολο που μαγεύει τον επισκέπτη του νησιού.

δηλος αρχαια ελληνικα

Την αυλαία των πασχαλινών εκδηλώσεων στην Κέρκυρα ανοίγουν όπως επιτάσσει το έθιμο τα «κάλαντα του Λαζάρου». Κάθε χρόνο, την παραμονή του Λαζάρου, στο χωριό Επίσκεψη, στη βόρεια Κέρκυρα, ψάλλοντα τα "Κάλαντα του Λαζάρου". Πρόκειται για ένα ξεχωριστό έθιμο που αναβιώνει μόνο στην Κέρκυρα. Με τη δύση του ηλίου, σε όλες τις γειτονιές του χωριού, η τοπική χορωδία, αλλά και πλήθος κόσμου, τραγουδάνε τα κάλαντα Λαζάρου. Τα κάλαντα εξιστορούν όλη την ιστορία της Ανάστασης του Λαζάρου...

καραμπινα μπαικαλ 155

αφοι σουρλα λαρισα

«Με τον ορισμό λόγο να πούμε και το Λάζαρο να διηγηθούμε

Καλησπέρα σας καλή βραδία, ήρθε ο Λάζαρος με τα Βαΐα

Αν κοιμόσαστε να ασκωθείτε και αν κάθεστε ν' αφρικαστείτε.

Αγρικήσατε μεγάλο θαύμα, όπου έγινε δαιμόνων τραύμα.

Πήγεν ο Χριστός στη Βηθανία διότι εκεί ήταν πολύ απιστία.

Όσοι έμαθαν τον ερχομό του, όλοι τρέξανε στον ορισμό του.

Όλοι τρέξανε μικροί, μεγάλοι, όλοι Χριστιανοί Εβραίοι κι άλλοι

Καβαλίκεψε εις πώλου όνο, έτσι έμελλε τούτο το χρόνο

Και τα νήπια παιδιά Εβραίων, δια την πομπή των Ιουδαίων.

Άλλοι έκοβαν κλάδους και Βάϊα, συντηνέχοντες τα λόγια τα Άγια.

Άλλοι έλεγαν ευλογημένος ο ερχόμενος και κηρυγμένος.

Τότε ο Χριστός εμπρός κινάει και ο λαός τον ακλουθάει.

Τότε τρέξανε Μάρθα, Μαρία, γιατί ήτανε μεγάλη χρεία.

Πού είναι ο Λάζαρος, πού είν' ο αδερφός μου, πού είν' ο φίλος μου και ξάδερφός μου;

Λέγουν Λάζαρος είν' πεθαμένος, τετραήμερος στη γη θαμμένος.

Λέγει πάμετε να τον ιδούμε και στον τάφο του να λυπηθούμε.

Πάτησε ο Χριστός στην πλάκα επάνω, «Δεύρο Λάζαρε, σήκω επάνω».

Κι ώ του θαύματος η γη εταράχθη και ο Λάζαρος ορθός εστάθη.

Πού ήσουν Λάζαρε, πού 'σαι αδερφέ μου, πού ήσουν φίλε μου και γνώριμέ μου;

Δώστε μου να πιω λίγο νεράκι, τι είν' το στόμα μου πικρό φαρμάκι.

Είν' τ' αχείλι μου είν' μαραμένο και από τη γη φαρμακωμένο.

Δώστε μου να πιω να σας μιλήσω και το θάνατο να λησμονήσω.

Ήμουνα βαθιά στη γη θαμμένος και με τους νεκρούς ανταμωμένος.

Τι είν' ο θάνατος που περιμένει κάθε άνθρωπο στην Οικουμένη.

Τώρα ευχόμεθα καλήν υγεία, Καλή Ανάσταση και ευτυχία.

Χρόνους Πολλούς»...

Στο άκουσμα των καλάντων οι νοικοκυρές κερνάνε ντόπιους, σαρακοστιανούς μεζέδες και τοπικό κόκκινο κρασί. Το χωριό ησυχάζει μόνο τα χαράματα...